Zaginięcie dziecka to koszmar, z którym każdego roku mierzą się setki polskich rodzin. W 2022 roku odnotowano ponad 2,1 tys. takich przypadków. Choć większość dzieci powraca do domu w ciągu dwóch tygodni, część znika na dłużej, a czasem na zawsze. Ślad ginie po nich bezpowrotnie.
Zaginięcie dziecka lub ucieczka z domu to dramat całych rodzin
Przerażające dane ilustrują skalę problemu. Wwedług Missing Children Europe w całej Europie rocznie notuje się 250-300 tys. zgłoszeń zaginięć dzieci. Dla wielu nastolatków ucieczka z domu to wołanie o pomoc i sygnał, że coś złego dzieje się w ich życiu.
W Polsce, jak wynika z danych Komendy Głównej Policji, w 2022 roku zaginęło ponad 2,1 tys. dzieci. Najwięcej starszych nastolatków (w wieku 14-17 lat) – niemal 1,5 tys., najmniej zgłoszeń dotyczyło dzieci do siódmego roku życia.
Czasem impulsem jest pozornie błahy problem w szkole, innym razem narastający kryzys, z którym nie są w stanie sobie poradzić. Niestety, niepokojące sygnały często umykają rodzicom, a dostęp do pomocy psychologicznej w szkołach jest bardzo ograniczony.
Zaginięcie dziecka to dla rodziny szok i beginning prawdziwej gehenny psychicznej. Do traumy dochodzi poczucie winy, ale i ostracyzm otoczenia, bo zwykle każdy pyta o to, co takiego musiało się dziać w tej rodzinie, że dziecko zdecydowało się na taki krok.
Rodzice są pozbawieni systemowej pomocy
– Z całą pewnością tego rodzaju sytuacja jest jakimś obrazem kryzysu. Czy byłby to kryzys rozwojowy, gdzie kluczowym czynnikiem społecznym jest grupa rówieśnicza, do której dziecko potrzebuje dążyć, czy też jest to kryzys sytuacyjny, w wyniku którego dziecko podejmuje tego rodzaju ryzyko. Tak czy inaczej w tych przypadkach dziecko potrzebuje wsparcia – ocenia dr Ewa Odachowska-Rogalska z Instytutu Psychologii Akademii Pedagogiki Specjalnej.
Rodzice doświadczają szoku w związku z utratą dziecka. Zaczynają bardzo intensywnie poszukiwać jakiejkolwiek pomocy, szukać i działać na własną rękę. Na początku jest niedowierzanie i wielka nadzieja, że dziecko wróci. Z każdą godziną emocje są znacznie trudniejsze. Na koniec pojawia się dramat i tragedia trwająca kolejne miesiące i lata.
Bliscy zaginionych często zostają sami ze swoim dramatem. Niestety, systemowe wsparcie państwa niemal nie istnieje. Rodziny domagają się więc obowiązkowej opieki psychologicznej od momentu zgłoszenia zaginięcia, pełnego dostępu do materiałów policji oraz sprawnej współpracy służb z bliskimi w poszukiwaniach.
