Klasyczne horrory, które od lat straszą widzów na całym świecie, skrywają mroczny sekret – wiele z nich powstało na kanwie autentycznych, makabrycznych wydarzeń. Nowe spojrzenie na kultowe produkcje filmowe ujawnia, że rzeczywistość potrafi być równie przerażająca jak fikcja, a historie seryjnych morderców i paranormalnych zjawisk, które wydają się niemożliwe, faktycznie miały miejsce.
Przerażająca prawda za ekranem. Najbardziej mrożące krew w żyłach produkcje filmowe mają swoje początki w rzeczywistości
Każdego roku fani kina grozy zasiadają przed ekranami, by przeżywać kontrolowane dawki strachu. Większość z nich nie zdaje sobie sprawy, że wiele z tych produkcji nie jest jedynie wytworem wyobraźni scenarzystów.
iektóre z najbardziej kultowych tytułów mają swoje korzenie w autentycznych, często makabrycznych historiach, które wydarzyły się naprawdę. Od opętań demonicznych po seryjnych morderców – poznajmy prawdziwe wydarzenia, które stały się inspiracją dla najbardziej przerażających filmów wszech czasów.
Horrory na faktach (Netflix, CDA). Demoniczne opętania i duchy przeszłości
Jednym z najbardziej poruszających horrorów opartych na prawdziwych wydarzeniach jest „Egzorcysta” z 1973 roku. Ten kultowy film przedstawia historię dziewczynki opętanej przez złego ducha, co zmusza jej matkę do poszukiwania pomocy u dwóch księży. Mało kto jednak wie, że inspiracją dla tej produkcji był autentyczny przypadek egzorcyzmów przeprowadzonych na chłopcu znanym jako Roland Doe w 1949 roku.
Podobną drogę przeszedł film „Egzorcyzmy Emily Rose” z 2005 roku, który opowiada o prawniku broniącym księdza oskarżonego o zaniedbanie po przeprowadzeniu egzorcyzmów. Historia ta bazuje na tragicznym przypadku Anneliese Michel, która została poddana ponad 60 sesjom egzorcyzmów. Michel ostatecznie zmarła z powodu niedożywienia, a jej rodzice wraz z księdzem zostali skazani za to przestępstwo.
Równie niepokojące są historie stojące za filmami „Udręczeni” (2009) oraz „Amityville” (2005). Pierwszy z nich przedstawia rodzinę doświadczającą paranormalnych zjawisk po wprowadzeniu się do nowego domu.
Film inspirowany jest prawdziwymi przeżyciami Allena i Carmen Snedeker, którzy nabyli posiadłość, która wcześniej funkcjonowała jako zakład pogrzebowy. Z kolei „Amityville” bazuje na historii rodziny Lutzów, którzy w 1975 roku wprowadzili się do domu, gdzie wcześniej doszło do masowego morderstwa, po czym zaczęli doświadczać nadnaturalnych zjawisk.
Nie sposób pominąć serii „Obecność” (2013) oraz jej spin-offu „Annabelle” (2014), które powstały na podstawie doświadczeń badaczy zjawisk paranormalnych – Eda i Lorraine Warrenów. Szczególnie interesująca jest historia lalki Annabelle, która według Warrenów miała zostać opętana przez złego ducha. Film „Kronika opętania” (2012) czerpie natomiast inspirację z mitologii żydowskiej i opowieści o skrzyni dybukk – pudełku, w którym więzione są duchy.
Horrory oparte na faktach. Makabryczne zbrodnie, które wstrząsnęły światem
Druga strona horrorów opartych na faktach to produkcje inspirowane działalnością seryjnych morderców. Film „Zodiak” (2007) opowiada o rysowniku, który staje się obsesyjnie zaangażowany w sprawę Zabójcy Zodiaka – nieuchwytnego mordercy, który terroryzował Kalifornię w latach 60. i 70. ubiegłego wieku.
Choć potwierdzono jego udział w co najmniej pięciu zabójstwach, on sam twierdził, że odpowiada za 37. Pomimo licznych listów wysyłanych do prasy, tożsamość Zodiaka nigdy nie została ustalona. Kultowa „Teksańska masakra piłą mechaniczną” (2003) – opowieść o grupie przyjaciół ściganych przez oszpeconego mężczyznę z piłą łańcuchową – została zainspirowana historią Eda Geina. Ten seryjny morderca przeszedł do historii kryminalistyki po tym, jak w jego domu odkryto przedmioty wykonane z ludzkich szczątków.
Film „Nieznajomi” (2008), w którym młoda para spędzająca wakacje w odizolowanym domu pada ofiarą ataków ze strony trzyosobowej rodziny, czerpie inspirację zarówno z osobistych doświadczeń reżysera Bryana Bertino (do którego drzwi zapukali nieznani ludzie, później zidentyfikowani jako włamywacze), jak i z głośnych morderstw dokonanych przez rodzinę Mansona.
Równie niepokojący jest „Milczenie owiec” (1991), w którym młoda agentka FBI poszukuje pomocy u uwięzionego mordercy, by schwytać seryjnego zabójcę obdzierającego swoje ofiary ze skóry. Film powstał na podstawie powieści Thomasa Harrisa, byłego dziennikarza policyjnego, który czerpał inspirację z prawdziwych wydarzeń, w tym z wywiadu z lekarzem skazanym za morderstwo.
Szczególnie makabryczne są inspiracje stojące za filmami „Wzgórza mają oczy” (2006) i „Droga bez powrotu” (2003), które opowiadają o rodzinach kanibali polujących na ludzi. Historie te nawiązują do XVI-wiecznego szkockiego klanu Sawneya Beana, który według podań miał zjeść setki ofiar. Z kolei „Zjedzeni żywcem” (1976) bazuje na historii Joe Balla, seryjnego mordercy z lat 30., który miał zamordować ponad 20 kobiet i karmić nimi swoje krokodyle.
Klasyczne horrory od lat dostarczają widzom emocji i strachu, pozwalając bezpiecznie przeżywać skrajne doznania. Jednakże świadomość, że wiele z tych opowieści ma swoje korzenie w autentycznych, często tragicznych wydarzeniach, nadaje im dodatkowego, mrocznego wymiaru.
